İyi olmak demek değildir

diğerlerine benzemek

Şehr-ül a’lâ

Gel zaman geliyor

Git zaman gidiyor

Lepra cumayı cuma musallayı kovalıyor

Beş vakit inlemeğe devam ediyor şehr-ül sema

Avradını siktiğ’min zaman

Kuru ekmeğe tav uyuz bir iti andırıyor

*

Kent sokaklarında sema dönüyor

Bir elim göğe dönse, diğeri ateşe

Bir yaram var yakut kurusu

Ansızın düşüyor

*
Aşk bir sükût-u hayal

Hele ki yaraysa

Hele ki kabuk

Tanrısal bir tekilliğin ortasında kalakalmak

İçinde tek kumdan mütevellit bir sahra

Ot bitmeyecek bir gezegen gibi çorak

Ne kadar sularsan sula

*

Dumana boğmalı o vakit nefesi

Nefse karşı kuşandım kılıncımı zırhımı

Mey ne ki kan kızıl diye kanar mı

Mey ne ki altı üstü üzümün kalkmış yarası

Sokağın rahminde dikilmiş bekliyorum

Elimde şişe ağzımda duman

Gölgem vuruyor Toroslara

Kabuğum etimden düştükten sonra

*

Bir rüyadan uyanıp musallaya yatmışçasına

Nefes nedir unutuyorum insanların arasında

Dilerim sen de iyisindir, boş yıllarında uğra

Hayatlarımızdan kestiğ’miz anıları salalım bulanık sulara