Ne kadar da kırılgan bir bulut

Her ama her şey tek bir ana çöküyor

Sen nasılsın diye sormayacağım

Biliyorum ki niyetlendiğim andan sorduğum ana kadar ve yanıtsız bıraktığın

Kim bilir ne olasılıklar ölecek

yine de merak… neyse ne

*

Ben buradaydım

bir dize evvelinde

Artık ben değilim her nasılsa

Bu yüzden özlüyorum hep

An durmuyor durmadığı yerde

Tren penceresinden gördüğüm güzel bir ağaç gibi

Çöküyor zaman, kalıyor her şey geride