Seydikemer’de bir yolüstü mezarlığından geçerken

başladı kış

Kızılçamların altında beyaz taş

alınlarında kara yazı

*

Bir şeyi unutmamaya çalışanlar

Unutuyorlar

Yaralarını, yaralayanlarını, yen içinde kalmamış

İnce bir kabuğa teyelli yaş ağaç kırıklarını

*

Yüzünü anımsamıyorum yüzümün

Rengini hatırlamıyorum rengimin

Sesini hatırlamıyorum sesimin

Bu nisyan hatırlatıyor yaşadığ’mı

*

Kar kokuyor hava, soba dumanı,

Ayağ’na beş numara büyük terlik bir şey anlatacak gibi

Duvarı tutan çiviye asılı çatlak gecekondu aynası kırmızı ellerini belki

Hatırlamıyor, unutmuyor, biliyorum.

*

Kömürden loş bir gülüş çizebilirdim ağzına istesem

Bahar gelse de erimeyecek

yapmadım

Seydikemer’de yolüstü mezarlığında tutulduğum bir tipiden geçerken

başladı hayatın hatıratı

*

Sonrası orman

sonrası deniz

sonrası nisyan