İzlerken

tam karşımdayken etinin rengi

gözünün hüznü

içindeki o sonu gelmez intihar

tam karşımdayken, işte tam karşımda

gözümün önünde unuttum yüzünü

bir adın olsa kim yazar, olsa ne

*

Yaşlı bir sıva gibi döküldü hafızam

Bir çerçeveyi tutan paslı bir çivi gibi düştüm

Öyle yatarken boylu boyunca ve üstümden akarken zaman

Bir ölüyle ne yapabilir ki insan

*

Öyle uzun baktım ki yüzüne

Öyle uzun bir özlemin ardından

Evren kaç fersah genişledi

Kaç bebek ilk kez güldü

İlk kez büyüdü aşık oldu, öldü

*

Bunların tümünün hiçbir değeri olmayacak

biliyorsun

Her nefes,

değersizliğin içinde değer aramanın anlamsızlığına rağmen

Bun varlığın azı yaşam, ölüm iken kalanı

durmadan soruyorum

Sayısız ölüyle ne yapabilir ki tanrı