Son nefesini az önce vermiş bir ceset gibi tam aramızda duruyor atmosfer
Hala sıcak, hala yapışkan
Çürüyük bir koku şimdiden
Ciğerlerimizde gizlenen
*
Konuşurken önce bir ölüde titriyor ses
Bakarken yüzün neşesine, bir ceset görüyorum önce
Suladığ’mız tüm saksılar bir ölüye açıyor rengarenk çiçekler
*
Bun ölülüğün kundağında önce bir cesede değiyor etim
Öylece bir yas karasında sabahı ediyoruz her akşam
Aynı musalla başında Sen, ben ve tam bu aramızda duran;
Söyle,
Her yeri saran bir ölüyle ne yapar insan
ANARCHISTALES 
Yorum bırakın